"Są różne sposoby, żeby dowiedzieć się, co nas czeka w przyszłości. Można pójść do wróżki, która ma czarnego kota i szklaną kulę. Można zapytać Cyganki, która wróży z kart i ręki. Można też wróżyć sobie samemu, ale trzeba to robić w czasie niezwykłym. Do dzisiaj przetrwała jedynie tradycja andrzejkowa, będąca jedynie zabawą połączoną ze wspólnymi wróżbami dziewcząt i chłopców. Obecnie Andrzejki są wesołym spotkaniem towarzyskim dostarczającym wielu przeżyć i emocji. Zapraszam, więc i Was na wspólną zabawę andrzejkową.
Zapalenie 13 magicznych świec. Gawęda nauczyciela o historii wróżb andrzejkowych. W dawnych czasach, pod koniec każdego roku, kiedy dni stawały się krótsze, a wieczory dłuższe, młodzież po pracy i nauce zbierała się w jednym domu, aby wspólnie śpiewać i bawić się. Ważniejszymi takimi spotkaniami były wieczory poprzedzające święta: Katarzyny i Andrzeja. Był to bowiem okres wróżb. Chłopcy wróżyli sobie w katarzynki, a dziewczęta na św. Andrzeja. Z czasem „katarzynkowe” wróżby zanikły, a tradycja Andrzejek pozostała do dziś. Najciekawiej było na wsi. Młode dziewczyny zaglądały w głąb studni i wypowiadały głośno swoje życzenie. Jeśli echo odpowiedziało, to życzenie wkrótce miało się spełnić.
Zapalenie 13 magicznych świec. Gawęda nauczyciela o historii wróżb andrzejkowych. W dawnych czasach, pod koniec każdego roku, kiedy dni stawały się krótsze, a wieczory dłuższe, młodzież po pracy i nauce zbierała się w jednym domu, aby wspólnie śpiewać i bawić się. Ważniejszymi takimi spotkaniami były wieczory poprzedzające święta: Katarzyny i Andrzeja. Był to bowiem okres wróżb. Chłopcy wróżyli sobie w katarzynki, a dziewczęta na św. Andrzeja. Z czasem „katarzynkowe” wróżby zanikły, a tradycja Andrzejek pozostała do dziś. Najciekawiej było na wsi. Młode dziewczyny zaglądały w głąb studni i wypowiadały głośno swoje życzenie. Jeśli echo odpowiedziało, to życzenie wkrótce miało się spełnić.
Komentarze
Prześlij komentarz